Grill Solo – Restauracja i Hotel w Sandomierzu
Grill Solo – Restauracja i Hotel w Sandomierzu
„Noclegi i Restauracja Grill Solo” to hotel położony w pięknych okolicznościach przyrody – pomiędzy wąwozem królowej Jadwigi a wzgórzem Salve Regina. Doskonała lokalizacja w zachodniej części miasta sprawia, że nasz pensjonat jest idealnym punktem startowym do zwiedzania Sandomierza. Największe atrakcje miasta położone są tak blisko, że praktycznie każdy może się do nich dostać piechotą.
Zapraszamy wszystkich pasjonatów wycieczek rowerowych. W naszym pensjonacie znajdziecie Państwo specjalne miejsce na ich przechowywanie.
Dominikański kościół p.w. św. Jakuba Apostoła z pozostałościami klasztoru, istniejący od blisko 800 lat to najstarszy z zachowanych sandomierskich kościołów. Jego historia i zabytki w nim zgromadzone urzekały wielu znanych Polaków, ludzi pióra, miłośników Sandomierszczyzny, ale i zwiedzający go dzisiaj turysta dostrzeże oryginalne piękno tego miejsca, które jest żywą historią minionych wieków i świadectwem wielkiej wiary odeszłych pokoleń
Późnorenesansowe, dawne kolegium jezuickie, wzniesione z fundacji Hieronima Gostomskiego w latach 1602-15. Kolegium zostało zniszczone podczas pożaru w 1813 r., w latach 1820-26 odbudowano zachowane do dziś skrzydło wschodnie, skrzydło południowe (oraz stojący na dziedzińcu kościół św. Piotra) rozebrano w II poł. XIX w. W budynku znajduje się Liceum Ogólnokształcące.
Jest to ważna atrakcja w Sandomierzu na której znajdują się m.in:. nowoczesna przystań dla sprzętu pływającego oraz doskonale wyposażony plac zabaw dla dzieci.
Wzdłuż brzegu Wisły powstała również wspaniała promenada, będąca doskonałym miejscem spacerowym.
Jest to także doskonałe miejsce do wypoczynku aktywnego- zlokalizowano w nim m.in:. ścieżki spacerowe i rowerowe, skate-park oraz największa atrakcja Parku – „Ścieżkę Tarzana”, czyli park linowy.
Wzniesiony w drugiej połowie czternastego wieku. Pierwotna budowla w kształcie wieży została rozbudowana w XV wieku uzyskując plan wydłużonego prostokąta. W XVI w. nadano ratuszowi formy renesansowe, budując u góry attykę, która jest zarazem jedną z najpiękniejszych attyk ratuszowych w Polsce.
Zamek murowany zbudowany w XIV w. z fundacji Kazimierza Wielkiego na miejscu wcześniejszego grodu, przebudowywany w I poł. XVI w. na rezydencję renesansową wg projektu mistrza Benedykta, wysadzony przez Szwedów w 1656 r. Ocalało jedynie skrzydło zachodnie, które odbudowano z inicjatywy Jana III Sobieskiego w latach 80-tych XVII w., czego efektem było powstanie korpusu zamkowego typu pałacowego, ok. 1825 r. obiekt adaptowano na więzienie (mieszczące się tu do 1959 r.) i nadano mu klasycystyczny wygląd. Po przeprowadzeniu remontu i niezbędnych prac adaptacyjnych, zamek od 1986 r. jest siedzibą Muzeum Okręgowego.
Jest jedną z czterech bram wchodzących w kompleks murów obronnych Sandomierza, wzniesiona przez króla Kazimierza Wielkiego około 1362 roku. Do bramy przylegają, bo obu jej stronach pozostałości murów. W szesnastym wieku bramę zwieńczono renesansową attyką. Attyki budowano w celu zabezpieczenia dachów przed wyrzucanymi przez nieprzyjaciela strzałami z gorejącymi wiechciami. Wspomniana attyka była więc strukturą podnoszącą obronność budowli. Bramę zamykano od góry broną, czyli mocną, okutą żelazem kratą z bali dębowych.
Znajduje się w granicach miasta, jest wschodnim zakończeniem Gór Świętokrzyskich i rezerwatem geologiczno-przyrodniczym.
Długość to około 450 m, najniżej położona komora ma głębokość prawie 12 m trasa obejmuje 34 komory na różnych poziomach, współczesne nazwy nawiązują do historii, legend oraz architektury.
Jedyna zachowana furta, spośród niegdyś istniejących w systemie murów obronnych.
Dawna mansjonaria, dom ceglano-kamienny, gotycki, wzniesiony z fundacji Jana Długosza w 1476 r.
Rozdziela wzgórza Świętojakubskie i Świętopawelskie. Jest to najpiękniejszy wąwóz spośród lessowych wąwozów sandomierskich. Strome ściany tego blisko półkilometrowego jaru dochodzą do 10 m wysokości.
Barokowa, wzniesiona w obecnej formie w 1758 r. z dobudowanym od strony północnej w I poł. XIX w. domem kahału, zdewastowana podczas II wojny światowej, w latach 60-tych remontowana i zaadaptowana na potrzeby Archiwum Państwowego.
Około 50 metrów za Bramą Opatowską po lewej stronie. W XIII wieku kasztelan krakowski Żegota wybudował drewniany kościół i szpital Św. Ducha. Kościół pierwotnie gotycki z XV wieku. Przebudowany w stylu barokowym w II poł. XVII w. i po 1757 r. z klasycystyczną fasadą z 1829 r. Najcenniejszym zabytkiem jest znajdująca się w kaplicy bocznej XVI – wieczna figura Chrystusa Frasobliwego. Budynki dawnego szpitala pochodzą z XIX w., ze starymi pozostałościami.
Gotycki, wzniesiony w latach 1426 – 34 w miejscu pierwotnego drewnianego z 1226 r., rozbudowany i przebudowany, wystrój wnętrza wczesno barokowy i barokowy, przy kościele późnobarokowa dzwonnica z I poł. XVIII w . Obok na cemnatrzu parafialnym grób Tekli Nekanda – Trepka, ciotki Stefana Żeromskiego.
Barokowy, wybudowany w latach 1679-89. Kościół św. Józefa przebudowano w latach 1809-23, w podziemnej krypcie można oglądać trumnę z dobrze zachowanymi zwłokami zmarłej w 1698 r. Teresy Morsztynówny. Od strony południowej zachowały się budynki dawnego klasztoru przekształcanego w XIX-XX w., od strony zachodniej znajduje się dziedziniec otoczony murem z kapliczkami — Stacjami Męki Pańskiej z II poł. XVIII w.
Barokowy; kościół św. Michała zbudowano w latach 1686-92 wg projektu Jana Michała Linka, częściowo przekształcony w latach 1757-69, na szczególną uwagę zasługuje drewniana, barokowa ambona wsparta na drzewie genealogicznym zakonu benedyktynów wykonana przez Mateusza Roskwitowicza w końcu XVII w.
Kościół gotycki wzniesiony ok. 1360, rozbudowany w poł. XV w.
